ಇದು,
ಅದೇ ನೀರವ ರಾತ್ರಿ…
ಗೂಬೆ ಕೂಗುವ ಸದ್ದು.
ದೂ ರ ದ ಕಬ್ಬಿನ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ
ಊಳಿಡುತ್ತಿರುವ ನರಿಗಳ ಧ್ವನಿ,
ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ.
ಈ ರಾತ್ರಿ,
ಚಂದಿರನ ಮುಖದಲ್ಲಿ
ಸೂತಕದ ಛಾಯೆ.
ಆಕಾಶ
ವಿಷ ಕುಡಿದೇ ನೀಲಿಗಟ್ಟಿದೆಯೇನೋ
ಅನ್ನುವಂತೆ…
ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಕೂಡ
ಅಂಗಳ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದಿವೆ,
ನನ್ನ ಹಾಗೆ
ಚಂದಿರ ಕೂಡ ಒಬ್ಬಂಟಿ.
ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ,
ಸರಿ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ
ಹಳದಿ ಹೂಗಳನ್ನ ಜೋಡಿಸಿಡುತ್ತ
ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ.
ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ;
ಕ್ಯಾಲೆಂಡರಿನ ಹಾಳೆ ತಿರುವಲು,
ನೀ ಬರುವ ದಿನ ಊಹಿಸಿ
ತಿಂಗಳ ದಿನ ತಾಳೆ ನೋಡಲು.
ಸಿಹಿ ಕಬ್ಬು ಮೆದ್ದ ನರಿಗಳು
ಊಳಿಡುತ್ತಲೇ ಇವೆ,
ಬಾಯಿಗೆ ರಕ್ತ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದೆ.
ಜಾಣ ಗೂಬೆಗೆ ಪೂರಾ ಎಚ್ಚರ.
ಸಾಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆದರಿ
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತಿದೆ.
ಎಕ್ಸ್ ಕ್ಯೂಸ್ ಮಿ ಪ್ಲೀಸ್.... 